1. Allah ve peygamberi bir şey hakkında hüküm verdiği zaman mümin erkeklerin ve mümine kadınların bu hükmü kabul etmekten başka tercihleri yoktur. Her kim Allah’a ve resulüne isyan ederse apaçık bir şekilde hak yoldan sapmış olur.[1]
2. Ey peygamber, muhakkak ki, biz seni insanlara şahit, müjdeleyici, uyarıcı, onun izniyle Allah’a davet eden ve aydınlatıcı bir kandil olarak gönderdik![2]
3. Muhakkak ki, Allah ve melekleri peygambere salât ederler (onu överler) Ey iman edenler, siz de ona salât ve selam edin![3]
4. Onun ölümüne (Hazreti Süleyman) hükmettiğimiz zaman; onun öldüğünü, asasını yiyen kurtçuklar nedeniyle anlamışlardı. O, (gevşeyen asa nedeniyle) yere kapanınca[4] anlaşıldı ki: Eğer cinler gaybı bilselerdi o aşağılayıcı azapta bir an olsun durmazlardı.[5]
5. Allah’ın katında kendisine izin verilenler hariç kimsenin şefaati fayda veremez.[6]
6. Ne sizin mallarınız ne de evlatlarınız sizi bize yakınlaştırmayacaktır. Ancak iman eden ve salih amel işleyenler hariç! Bunlara yaptıkları amellerin karşılığı olarak kat kat mükâfat verilecek ve (cennetteki) odalarında güven içinde olacaklardır.[7]
7. Hamd gökleri ve yeri yaratan; melekleri ikişer, üçer, dörder kanatlı yapan Allah’a mahsustur. O dilediği kadar fazlasını da yaratır. O her şeyin üzerine kâdirdir.[8]
8. Hiç kimse başkasının günahını yüklenemez. Günah yükü ağır gelen kişi onun taşınması için başkasını çağırsa – yakın akrabası dahi olsa- o yükten hiçbir şeyi başkası üzerine alamaz.[9]
9. Şüphesiz ki, ölüleri diriltecek olan, insanların yaptıklarını yazan ve (insanların öldükten sonra bıraktıkları) izleri (amelleri) de yazan biziz. Biz her şeyi apaçık ana kitapta saymışızdır.[10]
10. Ona[11] cennete gir, denildi. Dedi ki: Rabbimin beni bağışladığını ve ikram edilenlerden kıldığını keşke kavmim de bilseydi![12]

Murat PADAK

[1] Ahzab 36

[2] Ahzab 45-46

[3] Ahzab 59

[4] Hazreti Süleyman ayakta ve asasına dayanmış bir vaziyette ruhunu teslim etmiştir. Cinler, onun vefat ettiğini anlamamışlardı. Ağaç kurtları asayı kemirince asa kırıldı ve Hazreti Süleyman yere yığıldı. Cinler o zaman anladılar ki, Hazreti Süleyman çoktan ruhunu teslim etmiş. Hazreti Süleyman, emri altına aldığı cinleri ağır işlerde çalıştırıyordu. Cinlerin gaybı bildiğini iddia edenlere bu ayet cevap vermektedir.

[5] Sebe’ 14

[6] Sebe’ 23

[7] Sebe’ 37

[8] Fatır 1

[9] Fatır 18

[10] Yasin 12

[11] Tefsirlerde Habibi Neccar olarak geçen bir zattır.

[12] Yasin 26-27