Geometri sorularını görür görmez cevabı zihninden tasarlayan öğrenci komşuyla nasıl diyaloga geçeceğini bilmiyor.

Tüm tarih sorularını çözen, krallıkları, beylikleri bilen, yıkılan, yakılan, tarih olmuş, izi kalmamış medeniyetleri bilen öğrenci en yakın akrabalarını bilmiyor, tanımıyor.

Ülkelerin başkentlerini, hangi ülkede ne ihracat yapıldığını bilen öğrenci pazardan meyve sebze almayı bilmiyor.

Dinle ilgili soruları çözen öğrenci ihtilam olunca/adet olunca ne yapması gerektiğini bilmiyor.

Hayat bilgisi dersi gören öğrenci babası kapıyı çalınca kapıya koşmayı, kapıyı açması gerektiğini bilmiyor. Anneee, kapı çalıyor demesini biliyor.

Mantık sorularını çözerken hiç de zorlanmayan öğrenci babasına, annesine yardım edince zorlanıyor.

Babasının elindeki eşyaların bir ucundan tutması gerektiğini bilmeyen öğrenci bir testi on dakikada çözmeyi biliyor.

Yaş problemlerini çözen çocuk nenesine saygı, hürmeti nasıl yapacağını bilmiyor.

Sosyal bilgiler, ahlak bilgisi dersi gören öğrenci otobüste, parkta yaşlı birine yer vermesi gerektiğini bilmiyor.

Belki diyeceksiniz bunların yeri okul değil evdir. Evde çocuk mu kaldı? Gün boyu eğitim, hafta sonu kursları, takviye dersler, yardımcı testler, eğitici setler, akşam dersleri, yaz kursu dersleri… Evde çocuk değil robot yaşıyor.

Hayata dokunmayan, hayata iz bırakmayan eğitim, eğitim değildir.

Murat PADAK